Indian Constitution

The Constitution of India is the supreme law of India.It lays down the framework defining fundamental political principles, establishes the structure, procedures, powers and duties of government institutions and sets out fundamental rights, directive principles and the duties of citizens. It is the longest written constitution of any sovereign country in the world. The nation is governed on the basis of this Constitution. B. R. Ambedkar is regarded as the chief architect of the Indian Constitution.

The constitution of India imparts constitutional supremacy and not parliamentary supremacy as it is not created by the Parliament but created by a constituent assembly and adopted by its people with a declaration in the preamble to the constitution. Parliament cannot override the constitution.

The Constitution was adopted by the Constituent Assembly on 26 November 1949, and came into effect on 26 January 1950. The date of 26 January was chosen to commemorate the Purna Swaraj declaration of independence of 1930. With its adoption, the Union of India officially became the modern and contemporary Republic of India and it replaced the Government of India Act 1935 as the country's fundamental governing document. To ensure constitutional autochthony, the framers of constitution repealed the prior Acts of the British Parliament via the Article 395 of the constitution. India celebrates the coming into force of the constitution on 26 January each year as Republic Day.

The Constitution declares India a sovereign, socialist, secular, democratic republic, assuring its citizens of justice, equality, and liberty, and endeavours to promote fraternity among them.

The Constitution was drafted by the Constituent Assembly, which was elected by the elected members of the provincial assemblies. The 389 member Constituent Assembly took almost three years (two years, eleven months and eighteen days to be precise) to complete its historic task of drafting the Constitution for Independent India. During this period, it held eleven sessions covering a total of 165 days. Of these, 114 days were spent on the consideration of the Draft Constitution.

รัฐธรรมนูญของอินเดียเป็นกฎหมายสูงสุดของ India.It วางกรอบการกำหนดหลักการพื้นฐานทางการเมืองกำหนดโครงสร้างขั้นตอนอำนาจหน้าที่ของสถาบันการศึกษาของรัฐบาลและการกำหนดสิทธิขั้นพื้นฐานหลักการสั่งและหน้าที่ของประชาชน มันเป็นเรื่องที่เขียนรัฐธรรมนูญที่ยาวที่สุดของประเทศอธิปไตยใด ๆ ในโลก ประเทศที่เป็นหน่วยงานที่อยู่บนพื้นฐานของรัฐธรรมนูญนี้ บีอาร์แอมเบ็ดการยกย่องให้เป็นหัวหน้าสถาปนิกของรัฐธรรมนูญอินเดีย

รัฐธรรมนูญของอินเดียภูมิต้านทานอำนาจสูงสุดของรัฐธรรมนูญและอำนาจสูงสุดไม่รัฐสภาที่มันไม่ได้สร้างขึ้นโดยรัฐสภา แต่สร้างขึ้นโดยสภาร่างรัฐธรรมนูญและนำไปใช้โดยคนที่มีการประกาศในเบื้องต้นรัฐธรรมนูญ รัฐสภาไม่สามารถแทนที่รัฐธรรมนูญ

รัฐธรรมนูญที่ถูกนำไปใช้โดยสภาร่างรัฐธรรมนูญที่ 26 พฤศจิกายน 1949 และมีผลบังคับใช้ 26 มกราคม 1950 วันที่ 26 มกราคมได้รับการคัดเลือกเพื่อเป็นการระลึกถึงการประกาศ Purna Swaraj ความเป็นอิสระของปี 1930 กับการยอมรับของสหภาพของประเทศอินเดียอย่างเป็นทางการ สมัยใหม่และร่วมสมัยสาธารณรัฐอินเดียและแทนที่รัฐบาลอินเดียพระราชบัญญัติ 1935 เป็นเอกสารการปกครองของประเทศพื้นฐาน เพื่อให้แน่ใจว่า autochthony รัฐธรรมนูญกรอบของรัฐธรรมนูญยกเลิกการกระทำก่อนของรัฐสภาอังกฤษผ่านมาตรา 395 ของรัฐธรรมนูญ อินเดียพระราชนิพนธ์มาบังคับของรัฐธรรมนูญเมื่อวันที่ 26 มกราคมของทุกปีเป็นวันสาธารณรัฐ

รัฐธรรมนูญประกาศอินเดียอธิปไตยสังคมนิยมฆราวาสสาธารณรัฐประชาธิปไตยเชื่อมั่นของประชาชนความยุติธรรมความเสมอภาคและเสรีภาพและความพยายามที่จะส่งเสริมความเป็นพี่น้องในหมู่พวกเขา

รัฐธรรมนูญที่ถูกร่างโดยสภาร่างรัฐธรรมนูญซึ่งได้รับการเลือกตั้งจากการเลือกตั้งสมาชิกของส่วนประกอบภายใน สภาร่างรัฐธรรมนูญ 389 สมาชิกใช้เวลาเกือบสามปี (สองปีที่สิบเอ็ดเดือนสิบแปดวันจะแม่นยำ) เพื่อให้งานประวัติศาสตร์ของการจัดทำร่างรัฐธรรมนูญสำหรับอิสระอินเดีย ในช่วงเวลานี้ก็จัดขึ้นสิบเอ็ดการประชุมครอบคลุมรวม 165 วัน ของเหล่านี้ 114 วันที่ถูกใช้ไปกับการพิจารณาของร่างรัฐธรรมนูญที่